Het is dinsdagochtend en ik zit in een B & B. Buiten mekkeren de geiten. De zon breekt een beetje door. De tweede dag van de cursus Viscerale Manipulaties 5 – Een cursus verbonden met cranio-sacraaltherapie begint. Ik heb deze dagen meer tijd voor mezelf, een kleine retraite.
Daarnaast heb ik me voorgenomen om de eerste blog voor de blogestafette van www.ucncranio.nl platform te schrijven. Ik heb er al wat over nagedacht: wat wordt van me verwacht, wat verwacht ik van mezelf, wat wil ik ermee bereiken?
Mijn antwoorden hierop zijn een boeiend en leesbaar verhaal voor iedereen om de steeds weer verrassende effecten van behandelingen met cranio-sacraaltherapie zichtbaar te maken.
Het is een verhaal over de kleine dingen die het doen.
Vandaag over een vrouw na een breuk van haar elleboog en schouder, welke (nog) niet weer normaal beweeglijk willen worden. Gedurende de behandelingen ontdekt ze dat ze haar grenzen telkens overgaat en dat ze voor haar genezing beter moet gaan luisteren naar haar lijf.
Dit gaat niet zonder slag of stoot. De angst dat het niet goed komt en de frustratie dat het allemaal zo lang duurt zijn gevoelens die erg lastig voor haar zijn. Verder is ze van zichzelf al een gespannen persoon en een mens die het goed wil doen. Ook zijn er in het verleden candida problemen in haar buik geweest, waarvan het herstel erg lang heeft geduurd.
Hoe zijn deze inzichten voor haar bewust geworden en wat is het uiteindelijke effect van de behandeling?
In de eerste fase zijn we bezig geweest met het contact maken met de arm. In cranio termen: unwinding. ‘Gewoon voelen’ wat doet je arm, wat verteld je arm, wat kan je arm wel en niet. En niet te vergeten wat heeft je arm nodig. Hoewel ze haar arm er liever af zou schroeven gaf dit al ontspanning.
Daarna kwam het hoofd aan de beurt. Dit was een fase waarin het loslaten van de controle centraal kwam te staan. Daarbij kwam de noodzaak van het begrenzen van haar werkzaamheden aanbod. In eerste instantie voelde ze het wel, maar had ze de woorden er nog niet voor. In de begeleiding kwamen de woorden ook en daarmee haar duidelijkheid. Daarop kon ze betere beslissingen nemen.
Haar lichaam gaf in een volgende stap aan dat ik het middenrif en de buik moest gaan behandelen. (In theorie: spanning van de buik geeft spanning naar de nek en schouders en daardoor een belemmering aan herstel van beweeglijkheid van de arm.) De gespannenheid van deze vrouw voelde voor mij als een korset rond haar middel. De behandeling gaf fysieke ontlading, ook ging ze weer beter naar haar dieet kijken i.v.m. de mogelijk weer opstekende candida. Dit had in het verleden ook goed geholpen. Het ontladen is een lastig proces waarin ze zichzelf de ruimte en tijd moest geven om te mogen herstellen. Ze heeft daardoor ook wat werkdagen moeten missen.
Gedurende het proces is deze mevrouw millimeter na millimeter verder in de beweging van de schouder en de elleboog gekomen. Ze kan nu weer haar haren kammen en is bezig weer volledig te gaan werken.
Ik weet zeker dat de informatie die ik deze dagen opdoe over het ondersteunen van de herstelprocessen van de mens, mijn cliënten weer verder helpt op hun levenspad.
Wim Meijerink – www.goedinjelijf.eu
OVER CRANIO
